Jeżyna popielica

Rubus caesius L. — jeżyna popielica (j. sinojagodowa, popielica)

Niski, szeroko rozpostarty krzew o pędach wzniesionych, potem płożących; pędy cienkie, sine, pokryte słabymi kolcami i gruczołkowatymi włoskami.

Liście zwykle 3 (5)-listkowe, obustronnie owłosione; ogonki owłosione i kolczaste.

Kwiaty białe (3 cm średnicy), zebrane w krótkie, gruczołkowate baldachogrona. Kwitnie od maja do września. Owoce czarne, pokryte sinym nalotem; po starciu nalotu — czarne. Owocki nieliczne, duże, kwaśne.

Jeżyna popielica jest gatunkiem bardzo pospolitym w Polsce na nizinach i w niższych partiach gór. Najczęściej spotyka się ją w lasach zalewowych, zaroślach, przy drogach polnych, miedzach itp. na glebach gliniastych i mułowych, ale także na suchych i piaszczystych. Często jest jedyną rośliną tworzącą podszyt w olszynach.

j/jezyna-popielica.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)