Huba siarkowa (brunatna zgnilizna drewna)

Sprawca: Laetiporus sulphureus (Buli. ex Fr.) Murr.

Ta pospolita na całym świecie huba występuje na wielu drzewach liściastych i niektórych iglastych (z tych najczęściej na modrzewiu). W Polsce często spotykana jest na grochodrzewie.

Objawy

Huba siarkowa

Latem i jesienią wytwarzają się na pniakach i pniach drzew konsolowate owocniki grzyba (sprawcy choroby) o bardzo charakterystycznym wyglądzie. Są one duże (10—30 cm), mięsiste, o zaokrąglonym brzegu, z początku intensywnie żółtopomarańczowe po górnej stronie i jaskrawo siarkowożółte pod spodem. Z wiekiem kolory te nieco bledną. Konsole, występujące z reguły w skupieniach, są na ogół ułożone dachówkowato. Często wyrastają z ran na pniu lub tylców po odłamanych gałęziach, które zdradzają objawy zgnilizny. Są to owocniki jednoroczne. Co roku wytwarzają się na chorym drzewie nowe konsole.

Pozostałe objawy choroby są widoczne dopiero po ścięciu drzewa albo obłamaniu się porażonego konaru. Drewno we wczesnym stadium zgnilizny ma barwę żółtą lub czerwonawą. Później staje się ono głęboko czerwonobrunatne (zgnilizna brunatna) i rozpada na kostki, często rozdzielone grubymi płatami żółtawej grzybni. Zgnilizna atakuje szczególnie twardziel, w mniejszym stopniu biel. Przy zaawansowanym rozkładzie drewna, drzewo staje się podatne na działanie wiatru, który obłamuje gałęzie i konary, a czasem łamie je całe. Powoduje to znaczne straty surowca i spore zagrożenie w nasadzeniach przydrożnych i parkowych.

Sprawca

Sprawcą brunatnej zgnilizny drewna jest grzyb Laetiporus sulphureus (Basidiomycotina, Aphyllophorales], który tworzy na porażonych drzewach opisane wyżej owocniki. W ich jednowarstwowym hymenoforze o mniej więcej kolistych wylotach powstają białawe zarodniki podstawkowe o wymiarach 5—7,5×3,5—4,5 μm. Zarodniki te zakażają drzewa przez rany, a grzybnia rozrasta się w drewnie i może kontynuować swój rozwój również po ścięciu drzewa.

Warunki sprzyjające

Chorobie sprzyjają wszelkie zranienia na drzewach liściastych, szczególnie zaś tylce po świeżo odłamanych gałęziach, przez które najczęściej dokonuje się zakażenie.

Ochrona

Ochrona sprowadza się do zapobiegania zakażeniu przez unikanie ranienia drzew (ułamane gałęzie należy obcinać gładkim cięciem tuż przy pniu) i usuwania z drzewostanów porażonych drzew. Przed sezonowaniem drewna należy usunąć z niego partie ze zgnilizną i przylegającą do nich część pozornie zdrowego drewna (ok. 30 cm poza widoczną granicą zgnilizny).


Źródło:Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993

h/huba-siarkowa.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)