Podobnie jak sosna Banksa została sprowadzona do nas również z Ameryki Północnej około 1750 roku, nie uzyskała jednak tej popularności jak bańka, pomimo, że co do wymagań swych jest również bardzo skromna i udaje się nawet na najgorszych glebach. Przyczyną tego jest okoliczność, że sosna smołowa wprawdzie ma strzałę prostą lecz z licznymi i wielkimi sękami; nawet w swojej ojczyźnie nie osiąga ona większych wymiarów, gdyż w wieku 120 lat ma około 40 cm pierśnicy.

Drewno wyglądem swym jest podobne do drewna sosny pospolitej; różni się od niego szeroką warstwą bielu dochodzącą niejednokrotnie do 1/3 promienia; biel zajmuje nieraz połowę powierzchni przekroju; rdzeń drewna jest większy niż sosny pospolitej i posiada barwę ciemniejszą z wyraźnym odcieniem czerwonym.

Drewno zawiera bardzo dużo żywicy, najwięcej ze wszystkich gatunków sosen rosnących w naszym kraju. Użyteczność drewna z powodu małej wytrzymałości jest nieznaczna; może być używana na drobne przedmioty gospodarskie (do budownictwa nie nadaje się).

Sosna smołowa jest doskonałym drewnem opałowym; należy jednak zwrócić uwagę na to, że drewno sosny smołowej, zawierające wiele żywicy wymaga przy spalaniu obfitego dopływu powietrza, podobnie jak węgiel kamienny.

Bardzo dobrze nadaje się drewno sosny smołowej jako materiał do suchej destylacji.