Sosna ta jest najczęściej zwana krótko bańką. Wprowadzana była niegdyś dość często na glebach piaszczystych, tworząc drzewostany jednogatunkowe, lub jako domieszka drzewostanów sosny pospolitej. Nie mamy u nas starszych drzewostanów sosny Banksa, pomimo sprowadzenia jej do Europy z Ameryki Północnej w roku 1785. Najstarszy wiek sosny Banksa u nas to 35-40 lat. Wynika to z małej wartości hodowlanej tego gatunku obecnie eliminowanego z naszych drzewostanów.

Drewno sosny Banksa jest podobne do drewna sosny pospolitej. Różni się od niego regularnym przebiegiem słojów rocznych, większą ich szerokością i wąską warstwą drewna późnego. Z cech tych wynika bezpośrednio mała gęstość, mała twardość, znaczna łupliwość-drewna; do cech tych dodać należy małą wytrzymałość i stosunkowo małą trwałość drewna.

Oprócz tych cech należy wspomnieć o dużej zawartości żywicy (jest o wiele większa niż u sosny pospolitej), wskutek czego nie tylko pączki i szyszki na rosnącym jeszcze drzewie, ale i każde przecięcie przez drewno, pokryte jest wyciekającą żywicą.

Użyteczność drewna sosny banki jest bezwarunkowo mniejsza niż drewna sosny pospolitej.