Rodzaj Cedrus — cedr

Duże drzewa, podobne z pędów (pędy długie i pędy skrócone) i ułożenia igieł (na pędach skróconych w pęczkach) do modrzewi, ale zimozielone; o igłach trójkątnych w przekroju.

Szyszki są duże, jajowate, ciężkie, z bardzo licznymi i szerokimi łuskami nasiennymi, które ściśle przylegają do siebie; łuski okrywowe niewidoczne. Szyszki pojedyncze i zawsze skierowane ku górze, dojrzewają w 2 lub 3 roku i po dojrzeniu rozpadają się. Nasienie trójgraniaste, z dużym, skórzastym, przyrośniętym skrzydełkiem.

Znane są dwa gatunki cedrów: Cedrus deodara — cedr himalajski i Cedrus libani — cedr libański mający trzy podgatunki — ssp. libani, rosnący w Syrii i Libanie, ssp. atlantica (c. atlaski), rosnący w górach płn. Afryki i ssp. brevifolia, występujący na Cyprze.

Wszystkie gatunki są ciepłolubne i wrażliwe na mrozy. W naszych warunkach klimatycznych nie mają praktycznego znaczenia, są natomiast często uprawiane w krajach zachodniej Europy, o łagodniejszym klimacie, jako drzewa ozdobne (zwłaszcza C. atlantica).