Brunatnienie łusek żywotnika

Sprawca: Didymascella thujina (Dur.) Maire (= Keithia thujina Dur.)

Choroba występuje w Europie i Ameryce Północnej i jest groźna przede wszystkim dla Thuja plicata (żywotnik olbrzymi), mniej dla T. occidentalis (żywotnik zachodni), zwłaszcza w szkółkach. Porażenie starszych drzew ma znaczenie tylko ze względu na to, że mogą one służyć jako rezerwuar zarazków dla młodych roślin gospodarza.

Objawy

Didymascella thujina (Dur.) Maire (= Keithia thujina Dur.)

Począwszy od kwietnia łuski na pędach bledną, brunatnieją i zamierają, a na każdej z nich pojawiają się 1—3 miseczki wydobywające się spod skórki. Miseczki są jasnobrunatne do czarnych, poduszeczkowate, okrągłe. Po pewnym czasie wysychają tworząc małe, okrągłe zagłębienia. Miseczki pozwalają odróżnić objawy tej choroby od podobnego czerwono-brunatnego przebarwienia łusek powodowanego przez ogień, mróz albo trujące gazy. Młode rośliny zaatakowane przez chorobę słabiej rosną i wiele z nich ginie.

Sprawca

Chorobę powoduje grzyb Didymascella thujina (Ascomycotina, Phacidiales), którego zarodniki workowe wydostają się z worków i rozprzestrzeniają od maja do października. Po przezimowaniu miseczek zarodniki workowe powodują wiosną infekcje pierwotne.

Warunki sprzyjające

Warunki sprzyjające chorobie to silne zagęszczenie skupisk młodych żywotników w szkółce oraz wilgotność powietrza ponad 90% i temperatura powyżej 12°C (warunki konieczne do wyrzutu zarodników workowych patogena).

Ochrona

Przy uporczywych infekcjach w szkółce zaleca się do trzech opryskiwań środkami zawierającymi cykloheximid lub do 12 opryskiwań triadimefonem, benomylem albo mankozebem (przemiennie).


Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993

b/brunatnienie-lusek-zywotnika.txt · ostatnio zmienione: 2017/01/24 11:05 (edycja zewnętrzna)