Brunatnienie drewna sosny

Sprawca: Discula brunneo-tingens Meyer

Jest to jedna z barwic drewna. Porażeniu ulega drewno bielaste sosny zwyczajnej, świerka pospolitego i modrzewia syberyjskiego, w Polsce przede wszystkim tej pierwszej. Zjawisko jest podobne do sinizny drewna, z tym (m.in.), że przebarwienie bielu idzie w kierunku koloru kawowobrunatnego.

Sprawcą jest grzyb Discula brunneo-tingens (Deuteromycotina, Sphaeropsidales}. tworzący na powierzchni porażonego drewna piknidia ciemno zabarwione, nieregularnych kształtów, wielokomorowe, o wymiarach 1—4 mm. Konidia są bezbarwne, podłużne o wymiarach 5,2 x 2,5 μm, powstające na rozgałęzionych trzonkach konidialnych długości 20—40 μm. Optimum temperatury dla tego grzyba wynosi około 30°C, minimum 5—10°C. Na obszarze Polski wydaje się gatunkiem jednolitym, nie podzielonym na rasy fizjologiczne. Jednym z rezerwuarów tego zarazka mogą być sęki zdrowych sosen, mianowicie ich część wystająca ponad powierzchnię strzały i górna strefa ich części wrośniętej.

Ochrona. Nie jest ona jeszcze wystarczająco opracowana, co może niepokoić tym bardziej, że straty powstałe w Polsce z powodu występowania brunatnienia drewna sosny zwyczajnej były w pewnych okresach bardzo duże (na powierzchniach zrębowych, składowiskach tartacznych itd.). Na razie odbywa się ona na zasadach przyjętych dla ochrony przed sinizną, do których wszakże byłoby dobrze dodać obowiązek głębokiego okrzesywania świeżo ściętych drzew na zrębie, w celu wyeliminowania z kłód wspomnianych wyżej rezerwuarów sprawcy. Obecność tych rezerwuarów i postępujące wysychanie sosnowego surowca to warunki sprzyjające omawianej chorobie.


Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993

b/brunatnienie-drewna-sosny.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)