Bór bagienny - Bb

Bory bagienne zajmują niewielkie powierzchnie, spotykane są na większości obszaru Polski. Siedliska te są związane z torfowiskami typu wysokiego. Występują w bezodpływowych obniżeniach, nieckach, często na obrzeżach zarastających jezior.

Gleby zbudowane są z torfów wysokich, czasem odgórnie zmurszałych (w wariancie odwodnionym, powstałym na skutek trwałego obniżenia poziomu wód gruntowych). Charakterystyczne dla tych gleb jest występowanie warstwy organicznej, o miąższości od 0,5 m do nawet kilkunastu metrów, i bardzo płytki lub wręcz nawet przypowierzchniowy poziom wody gruntowej. Zarówno torf jak i woda są silnie kwaśne (pH poniżej 4) - wydzielają bardzo charakterystyczny, „kwaśny” zapach.

Bór bagienny Bb
Występowanie Zajmuje bezodpływowe obniżenia terenu wypełnione słabo rozłożonym torfem, często znacznej miąższości
Rodzaj gleby - torfy wysokie (sfagnowe)
Uziarnienie -
Typ, podtyp próchnicy murszowa torfowa
Typ i podtyp gleby Tw – torfowa torfowisk wysokich odm. odwodniona
Mt1 – torfowo-murszowa
Tw – torfowa torfowisk wysokich odm. słabo zabagniona Tw – torfowa torfowisk wysokich odm. średnio zabagniona Tw – torfowa torfowisk wysokich odm. silnie zabagniona
Wariant uwilgotnienia Bb0 Bb1 Bb2 Bb3

W warstwie runa występują: wełnianka, żurawina, bagno, łochynia oraz mchy - torfowce.

Gatunki runa typowe różnicujące Bb od Bw :

  • Oxycoccus quadripetalus - żurawina błotna,
  • Eriophorum vaginatum - wełnianka pochwowata,
  • Andromeda polifolia - modrzewnica zwyczajna,
  • Sphagnum pl.sp. - mchy torfowe,
  • Polyłrichum strictum - płonnik zwyczajny,
  • Aulacomium palusłre - mochwian bagienny,
  • Carex fusca - turzyca pospolita,
  • Drosera rotundifolia - rosiczka okrągłolistna,

oraz Erica tetralix - wrzosiec bagienny (w krainie I, dzielnicy Pasa Nadmorskiego).

Gatunki częste:

Drzewostan:

Drzewostan (często dosyć rzadki, lukowaty - szczególnie w wariancie bardzo mokrym) tworzy sosna, osiągająca w wieku 100 lat maksymalną wysokość 12-16 m, ze sporadyczną domieszką brzozy omszonej. W północno-wschodniej Polsce: w Krainie II spotyka się też niewielką domieszkę świerka. Domieszka świerka i brzozy omszonej liczniejsza jest na siedliskach odwadnianych, ponieważ drzewostan powstaje nierównomiernie, można spotkać tu drzewa w różnym wieku. Stare sosny mają charakterystyczne, parasolowate korony. Warstwa krzewów, z wyjątkiem siedlisk odwadnianych, zaznacza się słabo. Występują tu gatunki tworzące drzewostan oraz kruszyna, jarzębina, rzadziej wierzba uszata. Siedliska boru bagiennego, ze względu na rzadkość oraz łatwość ich degradacji na skutek odwodnienia, powinny podlegać ochronie.

Cechą biolekologiczną jest prawie zupełny brak miejsc lęgowych dla ptaków oraz małych gryzoni i mrowisk oraz częstsze niż w innych borach występowanie gadów, ale specjalnie na obwodzie, w przejściu do borów suchych. Bory bagienne są najbardziej na południe wysuniętymi lasami z elementami arktycznymi, wśród których do najrzadszych należą: brzoza karłowata, brzoza niska, wierzba borówkolistna, wierzba lapońska i zimoziół.

b/bor-bagienny-bb.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)