Fraxinus americana L. — jesion amerykański
Drzewo dorastające do wysokości 25—35 m i pierśnicy 1 m, o koronie jajowatej; gałęzie wzniesione.
Młode pędy nagie, błyszczące, ciemnozielone lub brązowe, z białymi przetchlinkami; pąki ciemnobrązowe z jasnym nalotem.
Listków zwykle 7 (3—9), jajowatych lub jajowatolancetowatych, długości 6—15 cm, zwykle całobrzegich lub nieznacznie ząbkowanych w górnej części blaszki. Górna strona liści ciemnozielona, dolna sina i nieznacznie owłosiona, głównie na nerwach.
Kwiaty rozdzielnopłciowe, pozbawione korony, ukazujące się przed rozwojem liści. Owoce długości 2,5—3,5 cm, z wąskim skrzydełkiem, wciętym lub tępym na szczycie; u nasady owoców pozostałość kielicha.
Jesion amerykański pochodzi z Ameryki Północnej, z podobnych terenów, jak jesion pensylwański, rośnie jednak prawie zawsze na żyznych, wilgotnych lub mokrych, a nawet podmokłych glebach. Ma węższe korony od jesionu pensylwańskiego, wyrasta w wyższe drzewa o prostych pniach i jest bardziej odpowiedni do obsadzania dróg, ale ma większe wymagania glebowe. W jesieni liście zmieniają barwę na cytrynowożółtą, a niektóre listki na purpurowofioletową. Ładne drzewo, wartościowsze od jesiona pensylwańskiego, rzadziej u nas spotykane.
Drewno ciężkie, twarde i mocne, używane w ojczyźnie do wyrobu trzonków narzędzi rolniczych, wozów, mebli itp.