Vaccinium vitis-idaea L. — borówka brusznica
Niska krzewinka, wysokości 10—30 cm, płożąca się, z podziemnymi, łuskowato ulistnionymi, łamliwymi pędami.
Liście ma drobne, 2—4 cm długości, tępe; jajowate, niekiedy na szczycie wycięte, z brzegami podwiniętymi, z wierzchu ciemnozielone, połyskujące, pod spodem jaśniejsze, czarno kropkowane, niekiedy w górnej części ząbkowane.
Kwiaty białe lub różowe, słabo pachnące, zebrane w drobne, skupione, szczytowe grona. Kwitnie od maja do lipca. Owocem jest jagoda, początkowo biała, później czerwona, kwaśna, kulista, błyszcząca, zawierająca wiele nasion. Nasiona czerwonawobrązowe, półksiężycowate. W liściach znajdują się garbniki. Liście i suszone jagody mają zastosowanie w lecznictwie.
Gatunek występujący w północnej i środkowej Europie do Syberii i Japonii, oraz w arktycznej strefie Ameryki Północnej. Rośnie w tundrze; w górach sięga do 3000 m n.p.m.
Borówka brusznica jest pospolita w całym kraju. Występuje w runie suchych i świeżych borów sosnowych, na piaszczystych, żwirowatych, zasobnych w próchnicę kwaśnych glebach, a także na torfowiskach wysokich.